Dit weekend las ik veel over Trump’s gemankeerde persoonlijkheid. Zijn paranoïde narcisme. Ik schreef er over daags na de inaugurale rede in mijn blog 'Melania'. Grote media worden nu ook wakker en weten zeker: hij is gek

Ik proef een zekere opluchting: gelukkig, hadden we het vooraf toch een beetje goed. Ik proef meer opluchting. De mainstream media zitten bovenop op hem (vooral satire doet het hem), en tonen hem als seniel. Ze worden daarbij geholpen door wat noemt de ‘deep state’. Ambtenaren al jaren op een departement, lobby machines en veiligheidsdiensten lekken schadelijke informatie over Trump. Er wordt al gesproken over afzetting. Daarvoor heb je onder andere een meerderheid nodig in het Huis van Afgevaardigden en in de ‘deep state’ wordt hierover naarstig onderhandeld. Men noemt dit de ‘checks en balances’ van de Amerikaanse democratie. Men schijnt er de kranten zo doornemend alle vertrouwen in te hebben.

Vreemd vind ik de slechts enkele kritische noot (notabene van Assange van Wiki Leaks) die ik lees over ondermijning van de democratie als veiligheidsdiensten tegen hun verkozen president in werken. Vreemd blijft ook dat ik nergens een scenario lees over hoe president Trump zijn macht zou kunnen vergroten (zie mijn blog van 7 februari). Behalve verwarring zaaien met nepnieuws en het aanvallen van instituties, wat zijn de (juridische) mogelijkheden voor hem om (alleen)macht naar zich toe te trekken? (Het regisseren van) een burgeroorlog, een aanslag? Vreemd blijven de onderschatting van de onvrede waaruit Trump voortkomt en de magere analyses van die onvrede onder burgers in de Westerse samenleving. Vreemd vind ik de onderschatting van Trump zelf - ook al is hij knettergek.